In de tuin bij Nina: 'Jeukende groene vingers'

De afgelopen weken zie ik het ene na het andere zakje zaden in de voorzaaigrond verdwijnen. Digitaal weliswaar, want de ijverigheid van moestuinierend Instagram is niet meer te houden en werkt bijzonder aanstekelijk. Nu hoor ik je denken: maar meid, dan ga je toch zelf ook lekker aan de slag? En begrijp me niet verkeerd: ik zou niets liever willen. Maar, een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen.

Vorig jaar kon ik m’n enthousiasme namelijk al vrij vroeg niet meer onderdrukken, met als gevolg dat halverwege maart bij ons thuis alle vensterbanken al vol stonden met zaailingen. We wonen in een Amsterdams appartementje op de derde verdieping en je kunt je voorstellen dat ons huis niet echt is ingericht op het huisvesten van meer dan 100 zaailingen. Bovendien was het overgrote deel van de zaailingen binnen no-time uitgegroeid tot een stel slungelige pubers, omdat het binnen nog veel te warm was en buiten veel te te grauw.

Conclusie: dit jaar doe ik het anders. Ik begin, ondanks de kriebels, niet te vroeg en zaai niet teveel. Vorig jaar bracht ik bijvoorbeeld 15 courgetteplantjes groot, die eigenlijk allemaal hartstikke lekker aan het groeien waren, waarna ik tot de conclusie kwam dat ik die nooit allemaal kwijt kon in mijn tuin. Ik gaf ze weg aan buren, vrienden en familie, maar eindigde zelf alsnog met drie courgetteplanten in mijn tuin. En als je mijn blogs vaker leest, dan weet je al hoe overvloedig dat afliep.

Dus, om ervoor te zorgen dat we dit jaar niets tegen hoeven te eten en we sterke gezonde planten hebben, hield ik nog even m’n gemak. Ik heb wel nog even overwogen of het zou passen om een kas op m’n balkon - van twee vierkante meter - te zetten, maar daar was m’n wederhelft (vreemdgenoeg) niet heel enthousiast over. De afgelopen weken moest ik dus zien te leven met jeukende handen. Of beter gezegd: jeukende groene vingers. Maar vanmiddag is het dan eindelijk zo ver. De pottenpers staat klaar, de biologische zaai- en stekgrond ga ik zo ophalen bij het kleine lokale tuincentrumpje in mijn straat en de zaden zijn allemaal binnen. Vanmiddag gaat het grote voorzaaifestijn dan toch echt beginnen! 

>> Volgende maand: in haar volgende blog vertelt Nina over de 59 soorten planten en bloemen die zij van plan is te plaatsen in haar tuin van 50 vierkante meter. Of dat een optimistische planning is? Wellicht. Gaat het passen? We kunnen wel zeggen dat het creatieve combinatieteelt wordt.