We gaan een beetje met de billen bloot in deze podcast over de (hoge) lat van ecologisch tuinieren. Want eerlijk: we zijn ook maar mensen, met beperkte tijd en een beperkt budget — en niet alles lukt altijd. Maar dat maakt ons geen slechtere tuiniers. Als je op veel vlakken samenwerkt met de natuur, is het helemaal niet erg als je ergens iets laat vallen. Laten we elkaar niet veroordelen, maar juist aanmoedigen om íets te doen. Want als iedereen een klein beetje bijdraagt, is dat samen al een enorme winst.
Lees je deze podcast liever? Hieronder vind je een geschreven versie op basis van de podcast. Let op: het is geen letterlijk transcript, maar een samenvattend verhaal. In de podcast hoor je veel meer praktische tips en kennis.
In deze aflevering van The Gardening School-podcast bespreken Elianne en Judith eerlijk hoe hoog de lat ligt voor ecologisch tuinieren. Ze omschrijven ecologisch tuinieren als samenwerken met de natuur, zonder chemische middelen of onnatuurlijke ingrepen. Toch bestaat er binnen deze wereld een verdeeldheid: sommigen streven naar 100% natuurlijk, zonder bestrijdingsmiddelen, cultivars of het verwijderen van onkruid, terwijl anderen erkennen dat dat voor de meeste mensen onhaalbaar is.
Ze vergelijken dit met de voedingswereld, waar veganisten en vegetariërs soms hard oordelen over elkaar. Zo ontstaat er ook in tuinierkringen een soort strengheid, waarbij wie niet ‘alles’ doet, als tegenstander wordt gezien. Dat kan ontmoedigend werken voor beginnende tuiniers.
Daarom pleiten ze voor een realistische en toegankelijke aanpak. Het plezier in tuinieren moet niet verloren gaan in regels. Ze bekennen ook eigen imperfecties, zoals het af en toe gebruiken van biologische slakkenkorrels of het niet mulchen van de tuin, ondanks dat ze weten dat dat beter zou zijn. Toch blijven ze duidelijke grenzen hanteren: nooit bestrijdingsmiddelen als Roundup of kunstmest.
Ze wijzen erop dat tuinieren sowieso al een verstoring van de natuur is. Een achtertuin is nooit helemaal puur natuur, omdat je altijd keuzes maakt die niet 100% ecologisch zijn. Daarom is het beter om het ideaal los te laten en te kijken naar wat haalbaar is.
Hun benadering is: begin gewoon, doe wat je kunt, want elke stap telt. Uit onderzoek blijkt dat het effect groter is als veel mensen kleine bijdragen leveren dan wanneer een paar mensen alles perfect doen. Het zien van positieve effecten, zoals vlinders in de tuin, nodigt uit tot meer betrokkenheid.
Ze benadrukken ook dat het niet nodig is om jezelf of anderen te veroordelen als niet alles perfect gaat. “De 80% die je doet, is al een grote winst,” zeggen ze. Tuinieren moet vooral leuk blijven en niet voelen als een lijst met strenge regels.
De aflevering sluit af met een oproep om realistisch te zijn en het plezier in ecologisch tuinieren te behouden, terwijl je schadelijke middelen als pesticiden en kunstmest uit den boze verklaart. Zo is duurzaam tuinieren voor iedereen haalbaar en zinvol.
