Er hangt iets in de lucht. Ik zie het aan de kerselaar. Het dagelijks rondje door de tuin voelt anders aan. De felle zon maakt plaats voor een zachte gloed. Het is midden oktober. De dauw die op de bloemen ligt vroeg in de ochtend in combinatie met de vroege ochtendzon is prachtig. Daar is de herfst, yes!
Ik zie het hout dat klaar ligt om gekliefd te worden. De krentenbomen die rood blad laten zien. De vijverplanten zijn over hun hoogtepunt heen. Nog even en de vissen in de vijver stoppen met eten en duiken dieper naar de bodem om te wachten op het voorjaar.
De aster pronkt met haar felpaarse bloemen. Dit is de laatste maand dat we verse bloemen in huis kunnen halen dus ik laat me volledig gaan. Bloemen uit de tuin vul ik aan met de laatste bloemen uit onze plukweide.
De rode bieten met hun prachtig getinte bladeren zijn klaar voor de oogst. Er zit meeldauw op de pompoenplanten en trossen met lichtrode tomaten hangen te wachten op de laatste warmte en zon om te rijpen. De appelboom buigt onder het gewicht van de kraakverse appelen. De moestuin is een mix geworden van uitgebloeide bloemen en planten. Huismussen pikken de zaden uit de gedroogde zonnebloemhoofden. Vlinders en bijen vliegen nog snel van bloem naar bloem.
We laten alles z’n gang gaan en ruimen niets op.
De overgang van zomer naar herfst is zó’n magisch proces. Elke dag verandert de tuin. Zolang het nog kan hangen we ons wasgoed buiten te drogen. Meer gedoe dan een droger wellicht maar ik hou van die ouderwetse handeling die ik mijn oma’s zo vaak zag doen.
De herfst is ook het seizoen van de bladblazers. Ik weet niet of het op andere plekken ook zo is, maar in ons dorp lijken de meeste inwoners allergisch aan afvallende bladeren. Met man en macht zijn ze – nu al – aan het stofzuigen in hun tuin. Ik neem me voor om deze herfst minstens twee mensen aan te spreken en hen te vertellen over het nut van bladeren en hun functie voor een gezond bodemleven. In de hoop dat hun ogen opengaan.
Nog even en de tuin gaat in rust. Tot voor kort gingen wij mee in winterslaap, maar sinds vorig jaar is het anders. De plannen voor het nieuwe plukseizoen van 2022 liggen op tafel en dus begint het werk van voren af aan. Zaden worden besteld (nou is er toch toevallig een nieuwe zadenshop in town waar je je blut aan shopt… 😉) en we zaaien alles wat winterhard is alvast voor.
In het begin voelde het als iets onnatuurlijks: in de herfst nog beginnen zaaien? Maar het is zalig. Het zorgt er wel voor dat de serre binnenkort alweer gevuld is met volle trays en kleine plantjes. En zo zal het midden in de winter toch een beetje lente lijken..
Riella Rens
Ik ben Riella, en gek op het leven in en rondom de tuin. Samen met mijn vriend, poes en enkele kippen woon ik in Westerlo, België. Thuis zit ik het liefst met mijn neus in de (moest)tuin. De komende tijd ga ik een dagboek bijhouden van wat er te beleven valt in ons stukje groen. Ik deel graag wat voor moois er op mijn tuinpad komt!
