De weelderige tuin is een speelse tegenhanger van de rechte lijnen van de schuurwoning.
De patio met houten vlonders loopt door vanuit de loggia. De hoge grassen zorgen voor schaduw.
Tijdens hete zomers zorgt een pergola met ramblers (snelgroeiende klimrozen) voor schaduw en verkoeling.
In de border aan de rand van de tuin groeit onder andere Cosmea.
De moestuinbakken voor de kas zijn gevuld met courgettes, kruiden en dahlia's.
Zicht op de schuurwoning naar Deens design vanaf de dijk. Rechts: Dahlia Princess Elizabeth.
Bij de plannen voor het huis – een strakke schuurwoning naar Deens design met veel hout, staal en grote raampartijen – wist Stephanie het meteen: de tuin moest een speelse tegenhanger worden bij al die rechte lijnen. De architect zag haar plannen aanvankelijk niet zo voor zich, maar snapt Stephanies visie helemaal nu ze het resultaat gezien heeft. ‘Laatst kwam ze weer eens langs, ging met haar vingers door de bloemen en zei: ‘Deze tuin voelt als een veldboeket.’ Precies het gevoel dat ik wilde creëren.’
Tijdens hete zomers zorgt een pergola met ramblers (snelgroeiende klimrozen) voor verkoeling. Rechts: in de border aan de rand van de tuin groeit Cosmea.
Platteland in een nieuwbouwwijk
De woning die Stephanie samen met haar man en kinderen zo’n vier jaar geleden betrok staat in een nieuwe straat met een rijtje vrijstaande huizen, maar daar merk je vanuit de achtertuin weinig van. ‘Ik wilde heel graag buitenaf wonen, maar voor onze kinderen wilden we ook vriendjes en vriendinnetjes in de buurt. Hier, aan de rand van het dorp, vonden we de perfecte combi. Aan de achterkant is het alsof we op het platteland wonen, aan de voorkant hebben we buurtjes en gezelligheid.’
Dahlia's, rozen, een grote vlinderstruik, Echinacea (zonnehoed), Miscanthus (prachtriet) en de vlinderachtige bloemen van Gaura lindheimerii (prachtkaars) omlijsten het kleine grasveld. Rechts: achter de paarse Verbena staat uitgebloeid vingerhoedskruid.
Stephanie creëerde een tuin die opgaat in het landschap. ‘De zachte, wilde beplanting geeft een mooi contrast met de strakke lijnen van het huis maar zorgt er ook voor dat het geheel mooi wegvalt in de omgeving.’ Ook in de tuin zelf zorgt ze voor contrast. Zo liggen er rechttoe-rechtaan betonplaten maar ook houten vlonders en steken de kleuren en vormen van de beplanting mooi af bij de veranda van antraciet staal. Vanbinnen is het bijna alsof de tuin doorloopt. Het huis heeft twee grote loggia’s, een soort inhammen, om contact te houden met buiten, en telt vierenzestig ramen. ‘Waar je ook bent, je ziet overal het groen.’
Van niets naar veel
Het plaatje klopt helemaal, toch ligt er geen vastomlijnd plan aan de inrichting van de tuin ten grondslag. ‘Ik zag wel voor me hoe ik het wilde, maar vond het lastig om dat vooraf al concreet vorm te geven. Omdat er zo veel zand naar binnen waaide toen het huis net gebouwd was, hebben we eerst bijna overal gras gelegd. Van daaruit ben ik op gaan bouwen. Ieder jaar probeer ik iets anders te doen. Zo hebben we vorig jaar de kas geplaatst en wil ik in de loggia’s nog een soort binnentuinen maken, met een boom met mooie bloemen, zoals je vaak zien bij Japanse huizen.’
Volle borders en weelderige begroeiing geven de illusie van een afgelegen plek, midden in de natuur. Dat gevoel wordt nog eens versterkt door het weidse uitzicht vanaf de dijk, met water, weilanden en een enkele boerderij. Rechts: Dahlia 'Princess Elisabeth'.
Fijn rommelig
Haar Franse familie snapt niets van de keurige, aangeharkte gazons waar we hier dol op zijn, vertelt Stephanie. Zelf is ze daar ook wars van. Liever laat ze de boel een beetje de boel, geinspireerd door onder andere Engelse tuinen. Ook Scandinavië vormt een inspiratiebron. 'Daar hoeft het ook allemaal niet zo keurig, en zie je in de buitengebieden gewoon groenten en fruit tussen bloemen en planten in tuinen staan. Onze tuin is een mix geworden van verschillende invloeden waarbij ik overal mijn favoriete elementen vandaan heb gehaald. Zo blijft het eigen en is de tuin naar onze smaak.'
Lessen van dit jaar
De lessen die Stephanie in de eerste jaren van deze tuin leerde zijn heel praktisch. ‘Ik heb onder andere geleerd dat je de borders beter vol kunt zetten met bloemen, planten en grassen. Zo blijft er nauwelijks ruimte over onkruid, en dat scheelt veel tijd.’ Dat biodiversiteit een grote ruil speelt is heel duidelijk in de tuin van de familie. ‘Ik laat klavers en bloemen die tussen het gras opduiken staan, dat is alleen maar leuk. Een gazon hoeft van mij niet strak gemaaid te zijn. Ik plant bewust krokusbollen zodat hommels en bijen ook vroeg in het jaar al iets te snoepen hebben. Daarnaast is de kas wel de grote aanwinst van dit seizoen: het is geweldig om een plekje in de tuin te hebben waar ik me kan terugtrekken met een mand vol zaadjes om te zaaien.’ Stephanie bouwde zelf een bankje van oude pallets voor in de kas. ‘Daar kan ik tussen het zaaien door zitten en mijmeren, vooral in de lente is de kas een fijn, warm plekje. Dus als je plek hebt voor een kas: vooral doen!’
Een gevoel van laissez-faire overheerst in de tuin van Stephanie en haar gezin, en daarbij voelen zowel bloemen en planten als mensen en dieren zich thuis. Het komt zoals het komt, net als in de natuur. ‘Helemaal netjes is niets voor mij.’
^ Dit artikel komt uit issue #2 van het MAY & JUNE magazine. Ons tuintijdschrift vol inspiratie verschijnt 4x per jaar. Je vindt de losse edities in onze shop of neem een abonnement.
Tekst: Sanne Eva Dijkstra | Fotografie: Jeannine Rijsdijk
Marlies Huisman
Ik ben Marlies (34), content creative & redacteur bij Studio May & June. Ik ben dól op plukbloemen, dus je vindt me regelmatig in de pluktuin voor een bos vers plukgeluk totdat de pluktuin in onze eigen stadstuin werkelijkheid is geworden.
